De Palestijnse vluchtelingen in Libanon zijn het slachtoffer van ernstige systematische discriminatie. Hun levenskwaliteit wordt hierdoor sterk beïnvloed. Omdat ze in Libanon staatloos zijn, hebben Palestijnse vluchtelingenkinderen geen toegang tot onderwijs of gezondheidszorg en worden ze onderworpen aan zwaar disciplinaire en lijfstraffen. Het welzijn van kinderen die in vluchtelingenkampen leven wordt nog verergerd door de blootstelling aan armoede, marginalisatie en overbevolking. En de voortdurende vermindering van door UNRWA geleverde diensten heeft belangrijke gevolgen voor Palestijnse vluchtelingen die niet langer in staat zijn in minimum levensbehoeften te voozien.

Voor een vrouw in Afghanistan is het onmogelijk te ontsnappen aan een gedwongen huwelijk. Niet alleen kan geweld binnen het huwelijk niet gerapporteerd worden, scheiden is ook quasi onmogelijk en als zij wegloopt riskeert zij strafrechtelijk vervolgd te worden.
De misdaden die zina genoemd worden (running away) zorgen ervoor dat zij eerst al een groot risico lopen op vervolging omdat zij lange tijd zonder mannelijke supervisie hebben doorgebracht in het buitenland, dus ipso facto beschouwd worden als een dader van zina.

Doordat asielzoekers zich in een kwetsbare situatie bevinden zijn zij niet altijd in staat zijn om te voldoen aan de eisen van de asielprocedure. Zo stelt het VN-comité tegen foltering “The State party has pointed to contradictions and inconsistencies in the author’s story, but the Committee considers that complete accuracy is seldom to be expected by victims of torture”. In een asielprocedure waar de bewijslast op de schouders van de asielzoeker rust en de geloofwaardigheid van het asielrelaas centraal staat, is dit problematisch. Het heeft als gevolg dat personen in een kwetsbare situatie die nood hebben aan internationale bescherming door de mazen van het ‘vangnet’ glippen.

Vrouwen uit het oosten van de Democratische Republiek Congo die aangifte doen van seksueel geweld ter ondersteuning van hun verzoek om internationale bescherming lopen bij terugkeer het risico te worden vervolgd. Bij het onderzoek van hun vordering moet rekening worden gehouden met hun bijzondere procedurele behoeften en moet rekening worden gehouden met het geslacht. Bovendien moet rekening worden gehouden met de gevolgen van het opgelopen trauma. Het geweld dat wordt gepleegd is een vorm van vervolging in de zin van het Verdrag van Genève, althans op grond van het feit dat zij deel uitmaken van de sociale groep van vrouwen. Gezien de context waarin het geweld wordt gepleegd, met name het profiel van de daders, is een intern beschermingsalternatief niet redelijk.

De coronaviruscrisis heeft de institutionele en procedurele tekortkomingen aan het licht gebracht die de risico op marteling en mishandeling voor talloze kinderen, vrouwen en mannen in alle regio’s van de wereld, volgens de experts. Zij waarschuwen: de COVID-19 pandemie niet mag worden gebruikt om te voorkomen dat het naleven van de universeel erkende plicht van regeringen om alle vormen van marteling uit te roeien en andere wrede, onmenselijke of vernederende behandelingen of straffen.

Deze praktijkgids is een instrument om de toegang van staatlozen tot hun rechten te verbeteren. Drie bijlagen bevatten bronnen, rechtspraak en een identificatie checklist.

Alternatieven voor detentie en respect voor de mensenrechten staan centraal in het rapport "Voorbij terugkeer". Samen met de ondertekenende verenigingen van dit verslag pleiten wij voor een model dat gebaseerd is op mensenrechten en duurzaamheid. Het doel is...

Vandaag wordt de Statelessness Index voor België on line toegankelijk. Terwijl een nieuw instrument ter beschikking wordt gesteld om de steun aan staatlozen te versterken, willen we de aandacht vestigen op enkele hardnekkige uitdagingen waarmee mensen zonder nationaliteit in België worden geconfronteerd.De belangrijkste daarvan is dat personen zonder nationaliteit, zelfs wanneer de staatloosheid door een Belgische rechtbank is erkend, geen enkel verblijfsrecht krijgen. Precaire verblijf vormt een ernstige belemmering voor de toegang tot de grondrechten voor staatlozen.

In een eerste luik wordt vrouwelijke genitale verminking type III, haar specificiteit en de eraan verbonden gevolgen besproken binnen de Somalische context. Hierop wordt vrouwelijke genitale verminking type III gekaderd binnen het Vluchtelingenverdrag en het VN-antifolterverdrag. Vervolgens wordt aandacht geschonken aan de vereisten van de inhoudelijke beoordeling van asieldossiers van vrouwen met een dergelijk kwetsbaar profiel. Ten slotte wordt de relevante rechtspraak van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen besproken.

In deze nota onderzoekt NANSEN het concept van het Intern Beschermingsalternatief (IBA) en met name de mogelijkheid van een IBA in Kabul, Afghanistan. Eerst wordt de twee-staps-test, ontwikkeld door UNHCR, om te bepalen of er al dan niet een mogelijkheid tot IBA is, geanalyseerd. Ten tweede worden de in deze test ontwikkelde criteria toegepast op de situatie in Kabul, Afghanistan, op basis van informatie uit verschillende internationale en nationale bronnen. In de nota wordt ook de relevante jurisprudentie van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RVV) besproken.